સહજો બાઈની સતગુરુ ભક્તિ નો પ્રેરક પ્રસંગ : એક સંત ની કથા
સહજો બાઈની સતગુરુ ભક્તિ નો પ્રેરક પ્રસંગ : એક સંત ની કથા
સહજો બાઈજી પોતાની ઝૂંપડીના દરવાજે બેઠા હતા, તેમની “ગુરુ-ભક્તિ”થી પ્રસન્ન થઈને ભગવાન પ્રગટ થયા, પણ સહજોમાં ખાસ ઉત્સાહ નહોતો.
ભગવાને પૂછ્યું, “સહજો, હું પોતે તને દર્શન આપવા આવ્યો છું, તું ખુશ નથી?”
સહજો બાઈએ હાથ જોડીને કહ્યું, “હે પ્રભુ!! તમે મુજ ગરીબ પર ઘણી કૃપા વરસાવી છે, પણ મને તમારા દર્શનની ઈચ્છા નથી.”
“સહજો, તારી પાસે શું છે કે તું મને જોવા પણ નથી ઈચ્છતી ?”
સહજોબાઈએ કહ્યું, “હે દીનાનાથ, મારા ગુરુ સંપૂર્ણ છે અને મેં તમને મારા ગુરુમાં શોધી કાઢ્યા છે.”
સહજોની આવી પ્રેમભરી ચેષ્ટા જોઈને પ્રભુ બહુ પ્રસન્ન થયા અને બોલ્યા, “સહજો, તું મને અંદર આવવા નહિ કહે?”
સહજોની આંખો આંસુઓથી ભરાઈ આવી. તેણીએ કહ્યું, “હે પ્રભુ, મારી ઝૂંપડીમાં એક જ આસન છે અને તેના પર મારા સતગુરુ બિરાજે છે, શું તમે જમીન પર બેસીને મારી આતિથ્ય સ્વીકારશો?”
ભગવાને કહ્યું, “જ્યાં તું મને પ્રેમથી બેસાડીશ , હું ત્યાં બેસીશ!”
સાચે જ , ભગવાન જમીન પર બેઠા.
“સહજો!! હું જ્યાં જાઉં ત્યાં કાંઈ ને કાંઈક આપું છું; એ મારો નિયમ છે. કંઈપણ માગ.”
સહજો બોલ્યા- “ભગવાન! મારે જીવનમાં કોઈ ઈચ્છા નથી. મારે કંઈ જોઈતું નથી.”
પ્રભુએ કહ્યું, “તો પણ કંઈક માંગી લે!”
સહજો બોલ્યા, “હે પ્રભુ! તમે પોતે જ એક દાન છો, જે મારા કલ્યાણકારી સદગુરુ જ્યારે ઈચ્છે ત્યારે તેમના ભક્તોને દાનમાં આપે છે. તમે જીવને જન્મ-મરણ, રોગ-ભોગ, સુખ-દુઃખમાં ફસાવ્યા છે, આ મારા સદગુરુ દીનદયાળ છે. તેમણે કૃપા કરીને અમને ઉપાય કહ્યો, શરણમાં આવેલા લોકોને ટેકો આપ્યો અને તેમને નિર્ભય બનાવ્યા અને તેમને તે સંઘર્ષમાંથી મુક્ત કર્યા.
ભગવાન હસીને કહે છે, “સહજો! આજે મને કઈક સેવા આપ.”
સહજોએ કહ્યું – “ભગવાન એક સેવા છે. મારા સદગુરુ આવવાના છે. જ્યારે હું તેમને ભોજન આપું ત્યારે શું તમે પાછા ઊભા રહીને તેમણે પંખા ની હવા નાખી શકો?”
ભગવાને ખરેખર સહજો બાઈના ગુરુ સંત ચરણદાસ ને પંખાથી હવા નાખી હતી.
આ સદગુરુ પ્રત્યેની સાચી ભક્તિ છે!
Read more : ભગવદ ગીતા નું જ્ઞાન દરેક મનુષ્ય માટે છે
