ભગવાનના ન્યાયનો ડર રાખજો!

ભગવાનના ન્યાયનો ડર રાખજો!

ગુજજુમિત્રો, આજે હું તમને એક સત્ય ઘટના વિષે જણાવવાની છું. આજનો લેખ આપણને વિચારમાં મૂકી દે તેવો છે. સંસારના વ્યવહારમાં એક વાત બહુ જરૂરી છે કે આપણે આપણી માણસાઈને જીવંત રાખીએ. મિત્રો, ભગવાનના ન્યાયનો ડર રાખજો કારણકે તેમનો ન્યાય અહીં, આ પૃથ્વી પર જ સ્વર્ગ અને નરક ની રચના કરી દે છે.

પંજાબના ‘ખન્ના’ નામના શહેરમાં મેડિકલ સ્ટોર ચલાવનાર રમેશચંદ્ર શર્મા, તેમના જીવનની સત્ય ઘટના વિષે નિખાલસતાથી વાત કરે છે.

રમેશ જી કહે છે — મારો મેડિકલ સ્ટોર ખૂબ જ સારી રીતે ચાલતો હતો અને મારી આર્થિક સ્થિતિ પણ ઘણી સારી હતી. મારી કમાણી થી, મેં જમીન અને કેટલાક પ્લોટ ખરીદ્યા અને મારા મેડિકલ સ્ટોરની સાથે ક્લિનિકલ પ્રયોગશાળા પણ ખોલી.

પણ હું જૂઠું નહીં બોલીશ. હું ખૂબ જ લોભી પ્રકારનો માણસ હતો, કારણ કે તબીબી ક્ષેત્રમાં , ડબલ નહીં, પણ ઘણી વખત કમાણી કરી હતી.

સંભવત: મોટાભાગના લોકો જાણતા નહીં હોય કે તબીબી વ્યવસાયમાં 10 રૂપિયામાં આવતી દવા સરળતાથી 70-80 રૂપિયામાં વેચાય છે.

પરંતુ જો કોઈએ મને ક્યારેય બે રૂપિયા પણ ઘટાડવાનું કહ્યું હતું, તો હું ગ્રાહકને ના પાડીશ. ઠીક છે, હું દરેકની વાત નથી કરતો, ફક્ત મારી વાત કરી રહ્યો છું.

વર્ષ 2008 માં, એક વૃદ્ધ માણસ ઉનાળા દરમિયાન મારા સ્ટોર પર આવ્યો. તેણે મને ડોક્ટર ની પ્રિસ્ક્રિપ્શન આપી. મેં દવા વાંચી અને તેને આપી. બિલ 560 રૂપિયા થઈ ગયું.

પણ વૃદ્ધ માણસ વિચારતો રહ્યો. તેણે તેના બધા ખિસ્સા ખાલી કર્યા પરંતુ તેની પાસે કુલ 180 રૂપિયા હતા. હું ખૂબ જ ગુસ્સે થઈ ગયો કારણ કે મારે તે વૃદ્ધ વ્યક્તિની દવા માટે ઘણો સમય બરબાદ કરવો પડ્યો અને તદુપરાંત તેની પાસે પૈસા પણ નહોતા.

વૃદ્ધ માણસ દવા લેવાની ના પણ પાડી શક્યો નહીં. કદાચ તેને દવાઓની તીવ્ર જરૂર હતી. ત્યારે વૃદ્ધે કહ્યું, “મદદ કરો. મારી પાસે પૈસા ઓછા છે અને મારી પત્ની બીમાર છે. અમારા બાળકો પણ અમને પૂછતા નથી. હું વૃદ્ધાવસ્થામાં મારી પત્નીને મરતાં નહીં જોઈ શકું. “

પરંતુ મેં તે સમયે તે વૃદ્ધની વાત સાંભળી નહીં અને તેને દવા પાછું મૂકવાનું કહ્યું.

અહીં હું એક વાત કહેવા માંગુ છું કે હકીકતમાં તે વૃદ્ધ વ્યક્તિ માટેની દવાઓની કુલ રકમ 120 રૂપિયા હતી. ભલે મેં તેમાંથી 150 રૂપિયા લીધા હોત, તો પણ 30 રૂપિયાનો નફો કર્યો હોત. પણ મારા લોભે તે વૃદ્ધ લાચાર વ્યક્તિને પણ છોડ્યો નહીં.

ત્યારે મારી દુકાન પર આવેલા બીજા ગ્રાહકે તેના ખિસ્સામાંથી પૈસા કાઢયા અને તે વૃદ્ધની દવા ખરીદી. પરંતુ તેની પણ મારા પર કોઈ અસર ન થઈ. મેં પૈસા લીધા અને વૃદ્ધને દવા આપી.

આ પ્રસંગના અમુક વર્ષો પછી ૨૦૦૯ માં એક દિવસ અમને ખબર પડી કે મારા એકમાત્ર પુત્રના મગજમાં ગાંઠ છે. પહેલા તો અમને ખબર નહોતી. પરંતુ જ્યારે તેનો ખ્યાલ આવ્યો ત્યારે પુત્ર મૃત્યુની ધાર પર હતો. પૈસા પાણીની જેમ ખર્ચ્યા પણ દીકરાની માંદગી વધુ વકરતી ગઈ.

પ્લોટ વેચાયા, જમીન વેચી અને અંતે મેડિકલ સ્ટોર પણ વેચી દીધો પરંતુ મારા પુત્રની તબિયત બિલકુલ સુધરી નહીં . તેનું ઓપરેશન પણ થયું અને જ્યારે બધા પૈસા નીકળી ગયા ત્યારે આખરે ડોક્ટરો એ મને મારા દીકરાને ઘરે લઈ જઈ તેની સેવા કરવા કહ્યું.

તે પછી મારા પુત્રનું ૨૦૧૨ માં અવસાન થયું હતું. આજીવન કમાયા પછી પણ હું તેને બચાવી શક્યો નહીં.

૨૦૧૫ માં, મારો અકસ્માત થયો અને બહુ બધી ઈજાઓ થઈ. આજે જ્યારે મારી દવા આવે છે, ત્યારે તે દવાઓ પર ખર્ચવામાં આવેલા પૈસા મને ડંખે છે કારણ કે હું તે દવાઓની વાસ્તવિક કિંમત જાણું છું.

એક દિવસ હું મેડિકલ સ્ટોર પર કેટલીક દવાઓ લેવા ગયો હતો અને 100 રૂપિયાનું ઈંજેક્શન મને 700 રૂપિયામાં અપાયું હતું. પરંતુ તે સમયે મારા ખિસ્સામાં ફક્ત 500 રૂપિયા હતા અને મારે ઇન્જેક્શન વિના મેડિકલ સ્ટોરથી પાછા આવવું પડ્યું.

તે સમયે મને તે વૃદ્ધ વ્યક્તિની ખૂબ યાદ આવી.

હું લોકોને કહેવા માંગુ છું, કે એ વાત ઠીક છે કે આપણે બધા કમાવવા બેઠા છીએ કારણ કે દરેકનું પેટ છે. પરંતુ પૈસાની આંધળી દોટ માં માણસાઈ અને સારપને વેચી નાંખવી ખોટી છે. કર્મનો સિદ્ધાંત છે કે જે કરીશું તેના જ ફળ ભોગવીશું.

ખુદને બીજાની પરિસ્થિતિમાં મૂકી જુઓ. બીજાનું દર્દ સમજો. બીજાંની લાચારી સમજો. નબળા લોકોને લૂંટીને પૈસા કમાવવી સારી વાત નથી, કારણ કે નરક અને સ્વર્ગ આ પૃથ્વી પર છે, બીજે ક્યાંય પણ નથી… અને આજે હું નરક ભોગવી રહ્યો છું.

ભગવાન અને તેમની સૃષ્ટિ માટે પ્રેમ ના હોય તો કઈ નહીં. બસ ભગવાનના ન્યાયનો ડર રાખજો. યાદ રાખજો કે ભગવાન તમારા કર્મોને યાદ રાખે છે.