આ ઈમારત નો હું ય પાયો છું : ગુજરાતી કવિતા
આ ઈમારત નો હું ય પાયો છું : ગુજરાતી કવિતા
કેમ ભૂલી ગયા? દટાયો છું,
આ ઈમારતનો હું ય પાયો છું.
હું હજી પૂર્ણ ક્યાં કળાયો છું?
અડધો-પડધો જ ઓળખાયો છું.
વિસ્તર્યા વિણ બધેય છાયો છું!
હું અજબ રીતથી ઘવાયો છું!
આમ તો એક બિન્દુ છું કિન્તુ,
સપ્તસિન્ધુથી સંકળાયો છું!
સૂર્યની જેમ સળગ્યો છું વર્ષો,
ચન્દ્રની જેમ ચોડવાયો છું!
વઢ નથી વિપ્ર, આ જનોઈનો,
આમ હું આડેધડ કપાયો છું.
રામ જાણે શું કામ હું જ મને,
સર્પની જેમ વીંટળાયો છું!
એ જ છે પ્રશ્ન: કોણ કોનું છે?
હુંય મારો નથી, પરાયો છું!
સાચું પૂછો તો સત્યના પંથે,
ખોટી વાતોથી દોરવાયો છું!
ઊંચકે કોણ પંથ ભૂલ્યાને?
આપમેળે જ ઊંચકાયો છું.
મીંડું સરવાળે છું છતાં ‘ઘાયલ’,
શૂન્ય કરતાં તો હું સવાયો છું.
– અમૃત ‘ઘાયલ’
વધારે ગુજરાતી કવિતા વાંચવા માટે કાવ્યસરિતા વિભાગ ની મુલાકાત લો.
