પપ્પા તો છે જ ને…

હતા મારા જન્મ પર
બધા ઉત્સાહી ને,
એક ખૂણામાં ચૂપચાપ
ઉભા હતા એ,
અદબ વાળીને.

બધાએ માત્ર વહાલ કર્યું
ને જે દવાખાનાના બીલ
બાકી હતા તેમાં,
પપ્પા તો છે જ ને…

પેટ ઘસીને ભાંખોડીયા
ભરતા થયો હું,
અથડાયો ઘડાયો,
કેટકેટલી વાર હું ઘરમાં,
પા પા પગલી ભરતાં
ડર લાગે, પણ…
પડીશ તો ચિંતા નહોતી,
કેમ કે…
પપ્પા તો છે જ ને…

યાદ છે નિશાળનો
પહેલો દિવસ…
જ્યારે રડયો હતો હું,
પોક મુકીને…
શાળાના દરવાજે,
ડરી ગયો હું..,
આ ચોપડીઓના
જંગલમાં,
પણ ખબર હતી કે,
હાથ પકડનાર…
પપ્પા તો છે જ ને…

સ્લેટ માં લખતો હતો હું
જિંદગીના પાઠ રોજ,
ને ભુંસતો સુધારતો
હું ભૂલો,
જો નહીં સુધરે ભૂલો,
ને નહીં ઉકલે આંટીઘૂંટી
તો એ બધું ઉકેલવા,
પપ્પા તો છે જ ને..

પહેલી સાઇકલ, સ્કૂટર
ને પહેલી ગાડીમાં
સ્ટીયરિંગ પકડીને
જોડે દોડ્યા હતા એ,
જો લપસી જઈશ હું
આ જિંદગીના રસ્તાઓ
પર ક્યાંક તો…
હાથ પકડવા
પપ્પા તો છે જ ને…

તું ભણ ને બાકી હું
ફોડી લઈશ
આ ડાયલોગ પર
આખું ભણતર પુરું કર્યું,
ચોપડા, કપડાં ને
પોકેટ મની ટાઈમસર
આવતા ને ફી ભરવા માટે
પપ્પા તો છે જ ને…

કોઈ કરકસર કે કચાશ
ના કરી, મને સારો માણસ
બનાવવામાં જેમણે,
હારી જઉં તો હાથ
પકડીને ઉભો કરી
ફરી તૈયાર કરવામાં
પપ્પા તો છે જ ને…

નોકરી પછી લગ્ન ને
પછી મારું ઘર કરવામાં
જેમણે કદી પાછું વળીને
ના જોયું,
કંઈ ખુટી પડશે તો
હું લઈ આવીશ એવી
હૈયાધારણ આપવાવાળા
પપ્પા તો છે જ ને…

જેમણે મને મોટો કર્યો
કોઈ પણ ક્ષોભ વિના,
ને વિતાવ્યું આખું
આયખું એમનું,
તો પણ હજી કંઈ થાય,
તો આવીને મને કહેતા..
તું મૂંઝાતો નહીં..
તારા પપ્પા તો છે જ ને

હાર્યો કેટલીય વાર
જિંદગીના દાવ પેચમાં,
ને રમ્યો બમણું હું,
જુગારી કેટલાય ખેલમાં,
તોય સતત મને જીતાડવા
મથતા ને..,
થાય કંઈ પણ…,
મને તો એક જ નિરાંત

કે…..

પપ્પા તો છે જ ને…